ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΥΠΟΥ «ΜΑΡΣΑΛ»

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

 Τον πόλεμο της φωτιάς, η Ελλάδα τον έχασε. Όποια και αν ήταν τα αίτιά του, η μεγάλη διαπίστωση είναι μία: το ελληνικό κράτος είναι ανίκανο να προστατεύσει τους πολίτες του. Αν δε, σήμερα, έχασε τον πόλεμο της φωτιάς, γιατί αύριο να μην χάσει και άλλους πολέμους;

Η ανικανότητα του ελληνικού κράτους δεν είναι χθεσινή. Είναι απότοκος 150 και πλέον ετών πολιτικού πελατειακού συστήματος και θεμελιώσεως στην χώρα μας πολλών δραστηριοτήτων διαφθοράς, παρανομίας, ρουσφετιών, κομπίνας, καθώς και άκρατου κρατισμού, ο οποίος σήμερα επιτρέπει σε πολλούς να λένε ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης. Και είναι, αν θελήσει κανείς να αναλύσει σε βάθος τον τρόπο και τις ενέργειες στην αντιμετώπιση της δολοφονικής φωτιάς. Επειδή, όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σήμερα, μέσα από τις στάχτες, είναι εφικτόν να αναδειχθεί μία νέα Ελλάδα και να τεθούν οι βάσεις για την σταδιακή αλλά πλήρη εξόντωση του δολοφονικού κρατισμού.

Σε μία τέτοια κοπιώδη προσπάθεια, η Ελλάδα μπορεί να έχει την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) και άλλων διεθνών οργανισμών. Όπως προτείνει το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδος (ΙΝΑΔΕ), η χώρα έχει πλέον επείγουσα ανάγκη από την εφαρμογή ενός νέου σχεδίου ανοικοδομήσεως και μελλοντικής αναπτύξεως, τύπου «Σχεδίου Μάρσαλ». Οι πόροι για την υλοποίηση ενός παρόμοιου φιλόδοξου σχεδίου μπορούν εύκολα να βρεθούν, αλλά υπό κάποιες σημαντικές και μη διαπραγματεύσιμες προϋποθέσεις.

Πρώτη και θεμελιώδης προϋπόθεση, είναι οι άνθρωποι και η ποιότητά τους –σε όλα τα επίπεδα. Η ανάπλαση και η μελλοντική ανάπτυξη της χώρας δεν είναι δυνατόν να αφήνεται στα χέρια γραφειοκρατών, κομματικών στελεχών και άσχετων πολιτικών. Δεν νοείται, μία χώρα μέλος της ΕΕ να άγεται και να φέρεται από διασκεδαστές και λοιπούς τηλεοπτικούς παραθυρόβιους.

Η Ελλάδα, εντός και εκτός, διαθέτει ικανοποιητικό επιστημονικό δυναμικό, δυναμικούς και υπεύθυνους επιχειρηματίες, σοβαρούς νομικούς, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, πολεοδόμους, μηχανικούς. Και η Ελλάδα των ανθρώπων αυτών πρέπει, επιτέλους, να βγάλει το κεφάλι από το νερό. Οι συμπατριώτες μας πρέπει να μάθουν ότι η κοινωνία μας δεν είναι μόνον αυτή που παρουσιάζεται από τα κανάλια. Υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα: αυτή της δημιουργίας και της ευφυΐας.

Την εποχή της κυριαρχίας των γνώσεων και της ραγδαίας αναπτύξεως των επιστημών, η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη δεν μπορεί να στηρίζεται σε δραστηριότητες άλλων εποχών, στην αυθαιρεσία και στην ευκαιριακή απασχόληση. Το ίδιο ισχύει και για την γεωργία, η οποία, χωρίς τεχνολογική προσαρμογή, χωρίς εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων καλλιέργειας και προωθήσεως των προϊόντων της, χωρίς ερευνητικές ποσπάθειες για νέα προϊόντα, είναι καταδικασμένη. Άλλη σημαντική δραστηριότητα σε περιοχές όπως η Ηλεία, η Αρκαδία και η Μεσσηνία είναι ο αγροτουρισμός και η ανάπυξή του –που αποτελεί οργανωμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, με απαιτήσεις οργανωτικές, τεχνολογικές και, βεβαίως, διοικητικές. Έτσι, στο πλαίσιο ενός νέου σχεδίου για την ανάπλαση και ανάπτυξη της πυρποληθείσης Ελλάδας, είναι απαραίτητη η οργανωτική ανάπτυξη της χώρας πάνω σε υγιείς και αποτελεσματικές χωροταξικές, θεσμικές και κοινωνικο-οικονομικές βάσεις.
Στο επίπεδο αυτό, το ΙΝΑΔΕ - μέλη του οποίου είναι 100 και πλέον επώνυμοι αρχιτέκτονες, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, νομικοί, κοινωνιολόγοι, όλοι καταγόμενοι από την Δυτική Ελλάδα - έχει συγκεκριμένες προτάσεις και καταθέσεις, κυρίως σε χωροταξικό επίπεδο, το οποίο αύριο θα αποτελεί και το μείζον θέμα στην χώρα μας. Εξάλλου, στο παρελθόν, το ΙΝΑΔΕ είχε διοργανώσει πολλά συνέδρια στην Πάτρα, στον Πύργο και στο Αγρίνιο, πάντα με θέμα την μελλοντική ανάπτυξη συγκεκριμένων νομών (Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας) μέσα στην γενικότερη αναπτυξιακή πορεία της Δυτικής Ελλάδος.

Το ΙΝΑΔΕ έχει προωθημένα τεχνολογικά σχέδια, τα οποία βασίζονται κυρίως στην σημερινή και αυριανή ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών. Υπάρχουν επίσης προτάσεις και για την καλύτερη αξιοποίηση των λιμένων των Πατρών, του Αιγίου και της Καλαμάτας. Το ΙΝΑΔΕ πιστεύει ότι η λιμενική οικονομία αποτελεί ισχυρό πλεονέκτημα για το μέλλον, αρκεί τα λιμάνια της χώρας μας να ξεφύγουν από διοικητικές και συνδικαλιστικές πιέσεις και ανεπάρκειες. Η γραφειοκρατία και ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός αποτελούν μεγάλη κατάρα για την χώρα, με ανυπολόγιστες συνέπειες και επιπτώσεις. Κυρίως, όμως, προκαλούν με την αδιαφορία και την προκλητικότητά τους απέναντι στους πολίτες.

Πολιτικό πελατειακό σύστημα, γραφειοκρατία και διαφθορά υπήρξαν οι δάδες της σημερινής εθνικής καταστροφής. Και αυτό αύριο το ξεχάσουμε, ίσως να μάς περιμένουν, εμάς και τα παιδιά μας, τα χειρότερα...