2011 – 2020 – 2050 ,
το χτες , το σήμερα και το αύριο της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής

Πέτρος Ι. Μαντάς
Αντιπρόεδρος ΙΝΑΔΕ
Αρχιτέκτων Μηχανικός DipArch, M.Arch,
Πρόεδρος & Δ/νων Σύμβουλος “ΑΞΟΝΑΣ ΜΒ ΑΤΕΒΕ”,
Γενικός Γραμματέας Συνδέσμου Βιομηχανιών Π&ΔΕ

Ημερίδα «ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ» με θέμα :
«ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΑΚΟ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΤΟΜΕΑ»

Ξενοδοχείο «ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ», Πάτρα, Δευτέρα 11.04.2011 , 6:30μμ

Κυρίες και Κύριοι,
«Το κόστος της αποτυχίας είναι τεράστιο !!»
Επέλεξα την εισαγωγική αυτή πρόταση , γιατί για κάθε Έλληνα , σήμερα είναι έντονα συνειρμική . Το μυαλό καθενός από εμάς ακολουθεί μια ενδεχόμενα διαφορετική διαδρομή εικόνων , παραστάσεων και εμπειριών όμως καταλήγει στο 2011, που από άποψη χρονική μπορεί να είναι «το παρόν» από άποψη όμως κοινωνική , οικονομική και επιχειρηματική είναι το αποτυχημένο «χτες» , είναι η ολοκλήρωση περίπου τριών (3) χαμένων δεκαετιών , γεμάτων με ξεστρατισμένες στρατηγικές , φούσκες «στρατηγικής σημασίας» και πολιτικές δεσμεύσεις (ενεργειακές και άλλες ) «στον αέρα» …..
Όμως ίσως σας εκπλήξω , λέγοντας σας , ότι την παραπάνω πρόταση χρησιμοποιεί ως εισαγωγική η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην πρόσφατη αναφορά της προς την Ευρωβουλή , το Συμβούλιο Υπουργών και τις Ευρωπαϊκές Επιτροπές Οικονομικών και Περιφερειών(!!) , αναφερόμενη μάλιστα στην (δεσμευτική) Ενεργειακή Στρατηγική της για το 2020 και στον οδικό χάρτη της προς το 2050 , βαδίζοντας προς τον πρώτο αιώνα ζωής της.
Η συζήτηση επί αυτής της αναφοράς θα αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά της τοποθέτησής μου δεδομένου ότι είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας και είμαστε όχι για να σπαταλάμε καταναλωτικά τα κεφάλαια που μας διατέθηκαν , αλλά για να συμμετάσχουμε στην επίτευξη των Ευρωπαϊκών Στόχων για τη δημιουργία μιας ομαλά λειτουργούσας Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Αγοράς με 500.000.000 καταναλωτές και η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο εισαγωγέα ενέργειας παγκοσμίως.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση , αναφορικά με την κλιματική αλλαγή , τις προσβάσεις στις πηγές ενέργειας , την τεχνολογική ανάπτυξη , την εξοικονόμηση ενέργειας είναι αλληλοσυνδεόμενες και κοινές για όλα τα κράτη μέλη της αν σκεφτούμε π.χ. ότι η ενεργειακή κατανάλωση προκαλεί εκπομπές αερίων στο περιβάλλον που αντιπροσωπεύουν το 80% του συνόλου του φαινομένου του θερμοκηπίου , ενώ αναγνωρίζεται ότι λάθος επιλογές και κατευθύνσεις στην λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Αγοράς θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους ζωής των πολιτών - καταναλωτών και την απώλεια της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής και Επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας, και όλοι μας εδώ στην αίθουσα έχουμε αρχίσει να νιώθουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό….
Για την επόμενη δεκαετία έως το 2020 η Ε.Ε. εκτιμά ότι θα απαιτηθεί το τεράστιο ποσό του 1τρις € !! , τόσο για να διευρυνθούν οι ενεργειακές πηγές και να αντικατασταθεί ο μηχανολογικός εξοπλισμός και τα δίκτυα μεταφοράς , όσο και για να αντιμετωπιστούν οι διαφοροποιήσεις στις ενεργειακές απαιτήσεις.
Δομικές αλλαγές στην ενεργειακή παροχή , που εν μέρει θα προκύψουν από αλλαγές της ντόπιας παραγωγής , υποχρεώνουν τις Ευρωπαϊκές οικονομίες να επιλέξουν μεταξύ διαφόρων ενεργειακών προϊόντων και υποδομών .
Αυτές οι επιλογές θα γίνονται αισθητές για τουλάχιστον τις επόμενες τρεις δεκαετίες , θα απαιτήσουν γρήγορες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και γενναίες μεταρρυθμίσεις χωρίς καθυστέρηση , γιατί οι συνέπειες της αδράνειας σε βάθος χρόνου στο ενεργειακό κόστος της Βιομηχανίας και των καταναλωτών , αλλά και στην ασφάλεια της φυσικής παροχής της ενέργειας θα είναι σεισμικές.
Τα παραπάνω εξάλλου , είναι υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 194 της Συνθήκης της Λισσαβώνας , που ορίζει ότι η κοινή Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική περιστρέφεται περιξ του κοινού στόχου των κρατών-μελών για «αδιάκοπη υλική διαθεσιμότητα των διάφορων ενεργειακών προϊόντων και υπηρεσιών στην αγορά , με κόστος ανεκτό για όλους τους καταναλωτές (οικιακούς και βιομηχανία) , συγχρόνως συνεισφέροντας στους ευρύτερους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους» .
Στα πλαίσια αυτά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του 2007 υιοθέτησε τη γνωστή φιλόδοξη στρατηγική του 20-20-20 , δηλαδή
- μείωση των εκπομπών αερίων κατά 20% , που τώρα αυξάνει στο 30% , υπό προϋποθέσεις ,
- αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ στο 20% της παραγωγής ενέργειας,
- και βελτίωση κατά 20% στο ποσοστό εξοικονόμησης ενέργειας,
στόχος ευρέως αποδεκτός από το Ευρωκοινοβούλιο , τους πολίτες και τις επιχειρήσεις , η συμμετοχή των οποίων στην επίτευξη αυτών των στόχων είναι καταλυτική.

Σαν μια σχετική ενθαρρυντική πρωτοβουλία μεγάλων επιχειρήσεων θα ήθελα να μνημονεύσω τη σύμπραξη του WWF (Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Φύσης ) και Διεθνών Επιχειρήσεων στην κίνηση “WWF Climate savers” , η οποία κατά δήλωσή της μέσω της αποδοχής του ενεργειακού της πρωτοκόλλου από τις συμμετέχουσες εταιρείες , τη δεκαετία που πέρασε έχει οδηγήσει σε μείωση εκπομπών ρύπων CO2 ύψους 50 εκατομμυρίων τόνων (δηλαδή όσες οι ετήσιες εκπομπές μιας χώρας του μεγέθους της Ελβετίας).
Η επίτευξη των στόχων αυτών βέβαια και ιδιαίτερα η χρηματοδότηση των έργων ΑΠΕ κρίνεται ιδιαίτερα δυσβάσταχτος για αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ υπό τις παρούσες συνθήκες κρίσης χρέους , που αντιμετωπίζουν και άλλα μέλη πέραν της χώρας μας .
Έτσι , στη συνάντηση των Ευρωπαϊκών ηγετών το Φεβρουάριο στις Βρυξέλλες , συζητήθηκαν καλύτεροι τρόποι χρηματοδότησης στην επίτευξη του στόχου της συμμετοχής κατά 20% των ΑΠΕ ως το 2020 μέσω της επιδίωξης εναρμόνισης των επιδοτήσεων κατά μήκος της ΕΕ, επιδίωξη που μπορεί να εξοικονομήσει το ετήσιο ποσό των 10δις € , όμως προσκρούει στις αντιρρήσεις των Γερμανών που έχουν ήδη επενδύσει μεγάλα ποσά στην ενίσχυση αυτού του βιομηχανικού τους τομέα στοχεύοντας σε υψηλές εξαγωγικές πωλήσεις τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ, εκμεταλλευόμενοι προς όφελός τους τα τυπικά χρηματοδοτικά εργαλεία που χρησιμοποιούν τα επί μέρους κράτη-μέλη για την προώθηση των ΑΠΕ στις χώρες τους όπως είναι οι ποσοστώσεις , οι χορηγίες , οι φορολογικές ελαφρύνσεις και τα διακριτά τιμολόγια για τους ιδιώτες παραγωγούς ηλεκτρισμού.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι ο οδικός χάρτης της ΕΕ για το 2050 προβλέπει ως στόχο την κατά 80-95% μείωση του άνθρακα στο ενεργειακό ισοζύγιο ως το 2050 , ένας οδικός χάρτης που ήδη έχει γίνει επίσημη πολιτική της ΕΕ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου του 2010.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι η υιοθέτηση αυτών των ενεργειακών πολιτικών με την προτροπή ισχυρών βιομηχανικά χωρών που παρότι μειονεκτούν σε φυσικούς πόρους , βλέπουν μια χρυσή ευκαιρία νέων βιομηχανικών κερδών για τις επόμενες δύο γενιές τους (τουλάχιστον) , ενώ συγχρόνως απεξαρτώνται από ενεργειακές δεσμεύσεις από επικίνδυνες περιοχές (αέριο από Ρωσία , πετρέλαιο και αέριο από Βόρεια Αφρική , Μέση Ανατολή) και από τα συνεχώς μειούμενα πετρελαϊκά αποθέματα (σύμφωνα με τη Διεθνή Ενεργειακή Αρχή , Παγκόσμια Ενεργειακή Επιθεώρηση 2009 & 2010 / ΙΕΑ , World Energy Outlooks 2009 & 2010).

Δυστυχώς όμως για τη χώρα μας οι συνθλιπτικές οικονομικές στιγμές στις οποίες ζούμε σε συνδυασμό με την αδύναμη μας πολιτική τάξη , την μεγάλη γραφειοκρατία και τη διαφθορά , μας στερούν τη δυνατότητα να αποκτήσουμε ένα μέσο – μακροχρόνιο σχέδιο ενεργειακών προτεραιοτήτων βασισμένο στις δυνατότητες μας και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας για τη δημιουργία εθνικού πλούτου μέσω δημιουργίας και στήριξης ντόπιας ενεργειακής Βιομηχανίας , ενίσχυσης της υπάρχουσας βιομηχανίας μας δομικών υλικών στον τομέα εξοικονόμησης ενέργειας , χρησιμοποίηση των επιστημονικών ιδρυμάτων μας και του εκπαιδευμένου ανθρώπινου δυναμικού μας για τη δημιουργία καινοτομίας και τέλος πολιτικής αύξησης των ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας πιο φιλόδοξων από της ΕΕ , ώστε με την σταδιακή αντικατάσταση του λιγνίτη το ισοζύγιο Ελληνικών Ενεργειακών Πηγών να διατηρηθεί και αυξηθεί με τη χρήση ντόπιων ΑΠΕ και γιατί όχι εξαγωγής της.
Πέραν του παραπάνω σχολίου που έκανα για τη Γερμανία , στον Τύπο κυριαρχούν επίκαιρα άρθρα ότι π.χ. το Μάρτιο φέτος η Ισπανία ξεπέρασε τον στόχο της ΕΕ και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία , οι ανεμογεννήτριες που βρίσκονται εγκατεστημένες σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας κάλυψαν , στη διάρκεια του μήνα , το 21% των συνολικών αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια , ενώ πάλι για τον ίδιο μήνα , η Ισπανία παρήγαγε το 57,9% της ηλεκτρικής της ενέργειας από τεχνολογίες οι οποίες παράγουν μηδενικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα!
Και ενώ επίσης διαβάζουμε ότι οι εγκαταστάσεις παραγωγής αιολικής ενέργειας αναμένεται να υπερδιπλασιαστούν έως το 2015 , σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Συμβουλίου Αιολικής Ενέργειας (GWEC) , με την Κίνα να παραμένει στην κορυφή της ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας καθώς παρήγαγε σχεδόν τη μισή από την επιπρόσθετη δυναμικότητα της περασμένης χρονιάς (16,50 GW) φτάνοντας τα 42,30GW , ή το 22% της παγκόσμιας δυναμικότητας , από 0,36GW το 2000 και ακολουθούν οι ΗΠΑ με 40,00GW περίπου , στην 3η και 4η θέση η Γερμανία με την Ισπανία και στην 5η η Ινδία με περίπου 13,5GW,
για την Ελλάδα βλέπουμε ότι η χώρα μας παραμένει μόλις στην 11η θέση από τις 27 της ΕΕ στην εγκατεστημένη ισχύ αιολικής ενέργειας , παρότι την ίδια στιγμή η ΡΑΕ έχει εκδώσει άδειες για υλοποίηση έργων ισχύος 15.000 MW και εκκρεμούν αιτήσεις ισχύος 61.000MW .

Σύμφωνα με στοιχεία της «Ελευθεροτυπίας» για το 2010 στη χώρα μας προστέθηκαν μόνο 123 νέα «πράσινα» MW , ενώ για την ίδια περίοδο η Γερμανία είναι στην 1η θέση εγκατεστημένης ισχύος με 27,6MW , ακολουθούσε η Ισπανία με 20,60GW , η Ιταλία (5,7GW) , η Γαλλία (5.6 GW) , η Βρετανία (5,2GW) , έπονται οι Δανία ,Πορτογαλία, Ολλανδία, Σουηδία, Ιρλανδία και η Ελλάδα με 1,2 GW με την συνολική εγκατεστημένη αιολική ισχύ στην ΕΕ στο τέλος του 2010 τα 84GW .
Επανερχόμενος όμως στην Ευρωπαϊκή μας προοπτική , με σκοπό να επανακτήσουμε την αισιοδοξία μας στοχεύοντας επιτέλους στα αληθινά οφέλη της Ευρωπαϊκής μας συμμετοχής που είναι η λειτουργία μέσα σε μια πλούσια και μεγάλη αγορά, θα συνεχίσω παραθέτοντας τα στοιχεία εκείνα της αναφοράς αυτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θεωρώ ότι δίνουν τις αναγκαίες επιχειρηματικές ευκαιρίες στις παραγωγικές και τεχνοκρατικές/πνευματικές μας δυνάμεις που είναι οι μόνες που μπορούν να μας οδηγήσουν εκτός της παρούσας μιζέριας.
Κατ’ αρχάς η αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαπιστώνει κενά στους εξής τομείς που κρίνει απαραίτητους δηλαδή :
- την επίτευξη της Ευρωπαϊκής ενεργειακής αποτελεσματικότητας μέσω της οικοδόμησης μιας πραγματικά Πανευρωπαϊκά ολοκληρωμένης αγοράς ενέργειας , χωρίς τον κυκεώνα των διαφορετικών εθνικών κανόνων και πρακτικών που κυριαρχούν σήμερα.
- την ενίσχυση , την ασφάλεια και την προστασία των καταναλωτών και της Βιομηχανίας , δηλώνοντας ρητά ότι η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει μια ελκυστική αγορά για τις Επιχειρήσεις , μάλιστα δε σε περίοδο παγκόσμιου ενεργειακού ανταγωνισμού για τις πηγές ενέργειας , στηρίζοντας μια ολοκληρωμένη Βιομηχανική Πολιτική , δεδομένης της μεγάλης σημασίας του κόστους ενέργειας στη Βιομηχανική παραγωγή έχοντας υπολογίσει ότι το 2010οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ευρώπη ήταν ακριβότερες κατά 21% σε σχέση με τις ΗΠΑ και 197% ακριβότερες σε σχέση με την Κίνα !!!
- την επέκταση της Ευρωπαϊκής κυριαρχίας στην ενεργειακή τεχνολογία και καινοτομία
- και τέλος , την ενίσχυση της εξωτερικής διάστασης της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής
Στα μέτρα αντιμετώπισης αυτών των προτεραιοτήτων προτείνει δράσεις για :
- την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια και τις μεταφορές
- την ενίσχυση της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας
- την ενδυνάμωση της ενεργειακής αποτελεσματικότητας στους τομείς της παραγωγής και διανομής
- την εκπόνηση εθνικών σχεδίων δράσης στα οποία περιλαμβάνεται και ετήσιος μηχανισμός επισκόπησης των αποτελεσμάτων εφαρμογής της
- την έγκαιρη και ακριβή εφαρμογή της νομοθεσίας για την εσωτερική αγορά ενέργειας , ένα τομέα με συνάφεια στις εξελίξεις στην Ελληνική αγορά ενέργειας και για το οποίο θα αναφερθώ επιπρόσθετα στη συνέχεια
- τη συγκρότηση Ευρωπαϊκού σχεδιασμού για την περίοδο 2020-2030
- τη βελτίωση των διαδικασιών αδειοδότησης και των κανόνων της αγοράς για την ανάπτυξη υποδομών πανευρωπαϊκής κλίμακας ώστε να είναι εφικτή από τεχνικής πλευράς η ενοποίηση της αγοράς ενέργειας
- η δημιουργία χρηματοδοτικού πλαισίου περιλαμβανομένου και του σχεδιαζόμενου Χρηματιστηρίου Ενέργειας

Θα πρέπει εδώ να κάνω μια παρένθεση ότι στα πλαίσια των δράσεων ενίσχυσης των καταναλωτών προτείνει αφενός τη διαμόρφωση περισσότερο φιλικών ενεργειακών πολιτικών για τον καταναλωτή και αφετέρου τη συνεχή βελτίωση της ασφάλειας και της προστασίας του καταναλωτή με έμφαση στα θέματα πυρηνικής ενέργειας , σημείο ιδιαίτερα αξιοσημείωτο , για τα καθ’ ημάς με δεδομένες τις εξελίξεις στον άμεσο γεωγραφικό μας χώρο (Τουρκία , Βουλγαρία , Ρουμανία , Ιταλία , κ.λ.π.).
Η πυρηνική ενέργεια είναι ένα θέμα το οποίο παρά τη βίαιη πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας παραμένει ανοικτό για την Ευρώπη.
Μάλιστα θα ήθελα να σας πω ότι σε διαδικτυακή ψηφοφορία του ECONOMIST που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη (6η / 14 ημέρες) με ερώτημα «Πιστεύετε ότι ο κόσμος θα είναι ασφαλέστερος χωρίς πυρηνική ενέργεια» , μέχρι στιγμής το 53% ψηφίζει υπέρ της πυρηνικής επιλογής (!!!) .
Για όσους τυχόν ενδιαφέρονται , τα εισαγωγικά επιχειρήματα κατά της πυρηνικής ενέργειας είναι ότι «κανένας ιδιώτης επενδυτής ποτέ δεν θέλησε να αναλάβει το οικονομικό ρίσκο σε πυρηνική ενεργειακή επένδυση δεδομένου του πραγματικού και όχι φαινόμενου τελικού οικονομικού κόστους» ενώ υπέρ είναι το εισαγωγικό επιχείρημα ότι «είναι μια πηγή ενέργειας συνεχής , αξιόπιστη , σε μεγάλη κλίμακα χωρίς πρόβλημα μελλοντικής διαθεσιμότητας και μάλιστα χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα».
Έχοντας προφανώς αυτά υπόψη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις διεθνείς ενεργειακές σχέσεις προτείνει:
- την ολοκλήρωση των ενεργειακών αγορών και ρυθμιστικών καθεστώτων των γειτονικών με την ΕΕ χωρών
- την εγκαθίδρυση προνομιακών σχέσεων με σημαντικούς εταίρους και ιδιαίτερα με χώρες παραγωγής και διαμετακόμισης ενέργειας
- την προώθηση του παγκόσμιου ρόλου της ΕΕ σ’ ένα ενεργειακό περιβάλλον με χαμηλές εκπομπές άνθρακα
- την προώθηση νομικά δεσμευτικών προδιαγραφών για θέματα ασφαλείας , προστασίας αλλά και διάδοσης (!!!) της πυρηνικής ενέργειας
Τέλος ολοκληρώνοντας για το πλαίσιο δράσεων της ΕΕ για αντιμετώπιση των ενεργειακών προτεραιοτήτων που έχει θέσει και μάλιστα στη διατήρηση της Ευρωπαϊκής υπεροχής σε «καθαρές» ενεργειακές τεχνολογίες κάνει σαφή αναφορά στο στρατηγικό σχεδιασμό για την ενεργειακή τεχνολογία (SET plan) ζητώντας την άμεση εφαρμογή του , την εξαγγελία νέων μεγάλης κλίμακας Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων που σχετίζονται με τα ευφυή δίκτυα , τις υπεράκτιες εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών , την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας , τα βιοκαύσιμα , τις ευφυείς πόλεις κ.α.

Με τα παραπάνω , εντελώς περιεκτικά , ανέλυσα τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που πλέον είναι θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης , άρα και ημών , για την επόμενη 10ετία και 30ετία.
Εμείς που βρισκόμαστε ενεργειακά ;
Η ισχύουσα πολιτική «φιλοσοφία» λέει ότι έχουμε μια κυρίαρχη κρατική εταιρεία «στρατηγικής σημασίας» τη ΔΕΗ , στην οποία αποφάσισε μάλιστα η κυβέρνηση να επιστρέψει κατά 100% τον ΔΕΣΜΗΕ , κατ’ απαίτηση των συνδικάτων (;) , την ίδια στιγμή που πιεζόμαστε επί 15 χρόνια από την ΕΕ να απελευθερώσουμε την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας.
Συγχρόνως η ΔΕΗ με το πετρέλαιο πάνω από 110 $ / βαρέλι και με τάση για τα 200$ παράγει την ηλεκτρική ενέργεια στα νησιά και την Κρήτη με πετρέλαιο , ρισκάροντας την καταγραφή κολοσσιαίων ζημιών , εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ με συνέπειες που όλοι φανταζόμαστε , όμως την ίδια ώρα στρουθοκαμηλίζοντας οι πολιτικοί ταγοί της ΔΕΗ , αντί να επενδύουν σε ανεμογεννήτριες και δίκτυα μεταφοράς , ενίσχυαν το ταμείο προσωπικού της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ με τεράστια ποσά…..
Δεν θα πω άλλα….
Ολοκληρώνοντας θα κάνω μια αναφορά στην πολιτική και επιχειρηματική ηγεσία που χρειάζεται ο τόπος για να προοδεύσει , όμως φέτος θα είναι σύγχρονη , και προέρχεται από την Κίνα , χώρα που σαν και μας έχει ιστορία , όμως έχει και παρόν και λαμπρό μέλλον και που μέσα από χίλια κύματα προσπαθεί να προωθήσει τη μεγαλύτερη παραγωγική ξένη επένδυση που υλοποιείται στη χώρα μας.
Θα αναφερθώ στον Captain Wei, πρόεδρο της Cosco , μακροβιότερο επικεφαλή κρατικής εταιρείας στην κομμουνιστική Κίνα.
Είπε λοιπόν στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» αναφερόμενος στο προφίλ του ιδανικού πολιτικού τεχνοκράτη , ότι θα πρέπει εκτός από πολιτικός με κατανόηση της πολιτικής σκηνής , να είναι στοχαστής και φιλόσοφος,
διπλωμάτης ,
καλλιτέχνης με το χάρισμα της επικοινωνίας
αλλά πάνω από όλα επαγγελματίας , άνθρωπος της πράξης.

Τέλος για τους παρευρισκόμενους φίλους επιχειρηματίες θα επαναλάβω την κινεζική ερμηνεία του ιδεογράμματος του ρήματος “ Νικώ ”, την οποία αυτός ο ίδιος ανέλυσε ως παρακάτω και αντιγράφω :
«Το ιδεόγραμμα αποτελείται από πέντε χαρακτήρες, που όλοι μαζί συνθέτουν ένα λογικό, επιχειρηματικό τρόπο σκέψης .
Ο πρώτος είναι ο Θάνατος: για να κερδίσεις , πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τους κινδύνους που μπορεί να σκοτώσουν την επιχείρηση σου. Αν δεν προετοιμαστείς κατάλληλα, δεν μπορείς να κερδίσεις την τελική μάχη.
Ο δεύτερος χαρακτήρας σημαίνει Στόμα. Ως επικεφαλής μιας επιχείρησης , πρέπει διαρκώς να επικοινωνείς , να υπερασπίζεσαι τη στρατηγική σου και να εξηγείς στους ανθρώπους γύρω σου τη φιλοσοφία σου.
Ο τρίτος είναι ο Μήνας , δηλαδή ο χρόνος. Ο χρόνος είναι πολύτιμος , είναι χρήμα. Σε οτιδήποτε κάνεις , πρέπει να ακολουθείς ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Πότε μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι πρέπει να γίνει σήμερα.
Ο τέταρτος χαρακτήρας είναι ο Πλούτος. Στις επιχειρήσεις , επιτυχία σημαίνει να βγάζεις χρήματα – για τους επενδύτες , για τους μετόχους σου. Χωρίς χρήματα, η Κίνα δεν θα μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα την ώρα της κρίσης. Χωρίς χρήματα, δεν θα μπορούσε να επαναπατρίσει τους 36.000 πολίτες της Λιβύης. Ο τελικός στόχος είναι πάντα το κέρδος.
Ο τελευταίος χαρακτήρας παραπέμπει στην Κανονικότητα. Εννοώ πως στις επιτυχίες δεν πρέπει να ενθουσιάζεσαι υπερβολικά, όπως και στις αποτυχίες δεν πρέπει να απογοητεύεσαι υπέρμετρα. Αν σήμερα πετύχεις , αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο δεν θα απειληθείς. Αν αποτύχεις , αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο δεν θα παρουσιαστεί μια νέα ευκαιρία. Προκειμένου λοιπόν η επιτυχία σου να έχει συνέχεια και συνέπεια, και να αποδειχθείς ώριμος και ικανός ως επιχειρηματίας , πρέπει να διατηρήσεις μια κρίσιμη ψυχολογική ισορροπία: να αναπτύξεις τη νοοτροπία πως , ό,τι κι αν συμβεί, προχωρείς κανονικά και εργάζεσαι κανονικά.»

Το κλείσιμο μου και φέτος θα είναι μία γελοιογραφία πρόσφατη , που ευχάριστα συνοψίζει την Ελληνική προσπάθεια υλοποίησης των Ευρωπαϊκών Ενεργειακών Πολιτικών.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας .